Decentrale productie brengt voor de distributienetwerkbeheerders heel wat uitdagingen en de daarbij horende investeringen met zich. Zo zal Eandis de volgende jaren 340 miljoen euro investeren om zijn netwerk af te stemmen op de decentrale productiebehoeften. “De bijkomende kosten die gepaard gaan met decentrale productie zullen een invloed hebben op de totale distributiekost en die wordt steeds doorgerekend aan de eindgebruikers. Daarom wensen we voor grote vermogens een injectietarief, dat onze bijkomende netwerkinvesteringen dekt, door te voeren aan zij die decentraal energie in ons distributienet willen injecteren. Dit ten gunste van de kleine eindverbruiker,” klinkt het bij Eandis.

Europa wil tegen 2020 de emissie van broeikasgassen en het verbruik van primaire energie met 20% terugdringen. Het aandeel van hernieuwbare energie dient op zijn beurt met 20% toe te nemen. Groene energie en energiebesparende initiatieven of decentrale productie hangen logischerwijs nauw samen met die norm. Decentrale productie is onder meer de energieproductie van windmolens, zonnepanelen, WKK's en andere.

Decentralisatie = mooi en duur

Decentrale productie is een mooi maar duur verhaal. Vroeger kwam elektriciteit gecentraliseerd via een paar kanalen op het distributienet. Morgen zal er energie via duizenden, verschillende productiebronnen op het net gepompt worden. “Voorheen diende de energie louter van punt a naar punt b vervoerd. Nu zal er ook van punt b terug elektriciteit in het net geïnjecteerd worden,” zegt Eandis-voorzitter Geert Versnick. Die complexere, verschillende productiestromen vergen bijgevolg zware investeringen, die vandaag voornamelijk door de eindklant worden gedragen. Indien verbruikers terug elektriciteit in het net wensen te injecteren, zullen ze de investeringen die de distributienetwerkbeheerder doet in bijkomende infrastructuur zelf (gedeeltelijk) moeten dragen in de vorm van een injectietarief. Zo zal de eindklant die niet profiteert van de voordelen van decentrale productie niet betalen voor iets waar hij weinig tot geen voordeel uit haalt. De injectietarieven zou Eandis dan enkel doorrekenen aan de grotere decentrale productie-eenheden. Denk hierbij bijvoorbeeld aan grote WKK-centrales van tuinbedrijven en omvangrijke zonnepanelenparken.

Grote groei

Decentrale productie groeit spectaculair. Concreet nam de productie van groene stroom of decentrale productie, volgens Eandis, in 2008 toe met 24 procent. Op sommige plaatsen is de groei niet te volgen en is er onvoldoende netwerkcapaciteit om bepaalde lokale producties aan te sluiten. Hoogstraten en Mechelen zijn twee regio’s die met dergelijke problemen kampen.

Kapitaalintensief

Investeren in het distributienet is altijd een kapitaalrovende bezigheid geweest. Zo investeert Eandis jaarlijks 600 miljoen euro in zijn netwerk. Zeven procent van dat bedrag wordt gereserveerd voor de ondersteuning van de decentrale productie. Vaak wordt voor zo’n investeringsbedragen vreemd kapitaal aangetrokken. Dat vandaag geen enkele financiële instelling dergelijke leningen wil of kan uitschrijven, spreekt voor zich. “De financiering is op middellange termijn onder controle. Maar dat blijft voor Eandis zeker nog een “hot item”. Niet enkel de hoge jaarlijkse investeringskost maar eveneens het aandeel van Electrabel, ter waarde van ongeveer 1 miljard euro, dat tegen 2018 dient overgenomen zijn, vergen heel wat financiële middelen. Zo wordt momenteel onderzocht hoe extern geld kan worden aangetrokken via obligatieleningen, een beursnotering of andere formules.

Groei-ondernemng Eandis neemt zich tot slot voor tegen eind 2009 zo’n 500 nieuwe medewerkers aan te trekken. Het gaat voornamelijk om ingenieurs, IT’ers, technici en administratieve krachten.