"Interne corrosie" was het doodvonnis voor enkele verlichtingspalen langs de E19. Maar waar komt die corrosie dan vandaan? Is het de opstapeling van vocht, zoals in het weekend werd gemeld, of is er meer aan de hand?

Corrosie is een bijzonder complex fenomeen waarbij een metaal in oplossing gaat en zo o.a. zijn sterkte verliest. Of er corrosie van lichtmasten optreedt en, zo ja, aan welke snelheid, hangt af van vele factoren. Het staaltype is een eerste belangrijke factor, maar nog belangrijker is de kwaliteit van de zinklaag die het staal moet beschermen.

Was die zinklaag in orde? En is het het binnensijpelend water dat de oorzaak was, of was er onverwachte condensvorming? Is er misschien een galvanische reactie opgetreden bij contact tussen edel koper en het minder edele staal, waardoor het staal dan zou zijn aangetast? Dat laatste zou bv. kunnen wegens een minder gunstig ontwerp of slechte montage. Enkel met verder onderzoek naar alle mogelijke oorzaken zal de waarheid aan het licht kunnen komen. Verzinken in speculaties is daarbij uit den boze.

En als de oorzaak eenmaal is gevonden, rest de vraag "Wat nu"? Via diktemetingen kan alvast worden bepaald welke masten aan vervanging toe zijn. Voor de masten die kunnen blijven staan, zal dan een extra bescherming moeten worden aangebracht om verdere corrosie tegen te gaan. Een herstel van de zinklaag zal daarbij niet volstaan!

Er kan bv. worden gedacht aan het aanbrengen van een zogenaamde kathodische bescherming, waarbij het staal als het ware ‘edel’ wordt gemaakt. En sowieso moet de binnenzijde van alle vocht worden gevrijwaard. Daarna volgt dan de opvolging.

Periodieke inspecties van de wanddikte, of de mast nog volledig gesloten is voor regen en vocht, controle en vervangen van de toegangsdeurtjes, bij voorkeur met dichtingsringen, het zijn slechts enkele voorbeelden.

Eén ding is echter duidelijk: zonder een objectieve en adequate opsporing van de oorzaak heeft geen enkele remediëring zin. Of om het met een Vlaamse volkswijsheid te zeggen: "Dat is dweilen met de kraan open".

En wat betreft nieuwe masten is het duidelijk: het ontwerp van de masten, met inbegrip van de materiaalkeuze, moet opnieuw in vraag worden gesteld.

Het invoeren van kathodische bescherming moet worden geëvalueerd. Een strikte kwaliteitscontrole van de productie en plaatsing is een absolute vereiste.

En als sluitstuk is het duidelijk dat het programma en de uitvoering van de periodieke inspecties een herziening verdient. Voorkomen is beter dan genezen.

Voor meer informatie:
Dr.ir. Frans Vos
zaakvoerder Materials Consult bvba
tel. 016.40.21.53
GSM 0473.38.06.98