“De maatschappelijke verantwoordelijkheid van de chemische sector wordt alsmaar groter,” weet Wouter De Geest.

Maatschappelijke trends als de groei en vergrijzing van de wereldbevolking, het ontstaan van mega-cities, de energieproblematiek, … verplichten tot innovatie via duurzame ontwikkeling. België zelf kan enkel via investeringen in technologie zijn productiviteit op peil houden.

“Innovatie is de taak van de industrie, niet van de overheid. Die moet voor een stabiel en rechtszeker beleid zorgen, onder meer op vlak van de patenten,” luidt het. En dat is zeker niet het geval, zo blijkt.

“Het systeem van de notionele intrestaftrek is een sleutelelement voor de sector van de chemie en life sciences,” beklemtoont de Essenscia-voorzitter veelbetekenend.

Van een overheid mag worden verwacht dat ze handelt zoals een privaat persoon.

“Contraproductieve maatregelen zoals het interen op de middelen voor opleidingen of voor de ontwikkeling van ondernemingen zijn uit den boze,” luidt het.

De chemie- en life sciences-sector is niet toevallig de sector die in België meest investeert in de opleiding van zijn medewerkers.

Dringend nood aan volwaardig energiebeleid

Wouter De Geest: “Energie-efficiëntie zit in het DNA van de chemische sector. De Belgische chemie is terzake wereldwijd top. Energieverbruik en emissies werden inmiddels in verregaande mate losgekoppeld van de productie”.

Met minder energie worden met andere woorden steeds grote volumes geproduceerd.

Essenscia heeft het duidelijk moeilijk met het feit dat qua energieverbruik steeds in richting van de chemie wordt gekeken.

“De hele chemiesector verbruikt wereldwijd amper 4% van de totale brandstoffen, transport en huisvesting samen nemen 40% van de beschikbare energie af,” zo luidt het.

De West-Europese chemie blijkt bovendien de meest koolstofefficiënte wereldwijd. Essencia steunt de Europese klimaatdoelstellingen (20/20/20), maar pleit voor een “level playing field”.

“Voluntarisme is mooi, maar in dit geval is realisme geboden,” waarschuwt De Geest.

“Zeker zolang de rest van de wereld (lees: China en de VS, nvdr.) zich niet bij de doelstellingen aansluit. Klimaatdoelstellingen moeten op wereldvlak worden neergelegd. Ideologisch het voortouw nemen is niet verstandig vanuit het oogpunt van de competitiviteit van de (Belgische en Europese) ondernemingen,” wordt daaraan toegevoegd.

Met zijn doorgerekende heffingen, loopt de meerkost van de hernieuwbare energie voor de Belgische bedrijven steeds hoger op.

“De explosieve groei van federale en regionale heffingen bezorgt ons als sector kopzorg. Zonder aangepast energiebeleid dreigt de meerkost tegen 2020 tot 60% op te lopen. In dat geval zullen elektro-intensieve installaties in België bedrijfseconomisch niet langer te verantwoorden zijn,” waarschuwt de Essenscia-voorzitter.

Dit op een ogenblik dat de totale kost voor hernieuwbare energie in buurlanden Frankrijk en Duitsland al is geplafonneerd.

Nood aan competitieve loonkost

Maar de chemie is niet enkel een kapitaalsintensieve maar ook een arbeidsintensieve sector. Nood aan lastenverlaging is een absolute must.

“De loonkostenhandicap tussen een Belgische arbeider in volcontinu-dienst en zijn Duitse collega is inmiddels tot 27% opgelopen,” zo nog De Geest.

Ter info: een kwart van de werknemers in de sector werkt in volcontinudienst.

Het spreekt voor zich dat het stelsel van de automatische loonindexering voornoemde kloof nog verder uitdiept. In Duitsland zijn de sociale zekerheidsbijdragen geplafonneerd terwijl weekend- en nachtpremies als schadeloosstelling worden beschouwd voor werken in moeilijke periodes, die van sociale zekerheidsbijdragen zijn vrijgesteld.

De arbeidskost van de arbeider in de chemie mag dan al bijzonder hoog zijn, bovenop dient zich een bijkomend probleem aan als gevolg van de discrepantie in de arbeidsmarkt. Alleen tegen 2020 heeft de sector nood aan 20.000 nieuwe medewerkers.