Bij ondernemingen blijft grote ontevredenheid heersen over de wijze waarop de federale regering hun problemen aanpakt. Vele onder hen geven te kennen onder een competitiviteitshandicap te lijden. Dat leidt tot wanhoop, onvermogen of boosheid. Ingrepen van het voorbije jaar, zoals de belasting op bedrijfswagens of de bijzondere aanslag geheime commissielonen - die wordt bijgestuurd - blijven kwaad bloed zetten. Dat zei Karel Van Eetvelt, gedelegeerd bestuurder van UNIZO, tijdens een recente persnieuwjaarslunch.

Op dat ogenblik zat een “klassiek” interprofessioneel akkoord (IPA) er niet meer in omwille van onder meer de regeringsbeslissing een loonstop in te voeren en de aangekondigde loonlastenverlaging.

Van Eetvelt, die nog maar net de wind van voor kreeg wegens vermeende NVA-sympathieën, hamerde op de noodzakelijke en dwingende afwerking van een aantal KMO-prioriteiten. Realisatie dit jaar is een must gezien het politiek immobilisme dat in een verkiezingsjaar als 2014 overheerst. En die prioriteiten zijn niet min.

Zo is nood aan een verbeterde KMO-financiering, zijn nieuwe belastingen of belastingsverhogingen tijdens de nakende begrotingscontrole uit den boze en is een verdere loonlastenverlaging een conditio sine qua non. “Over de compensatie van de loonlastenverlaging via de indirecte fiscaliteit heerst er binnen de organisatie heel wat discussie,” gaf Van Eetvelt toe. Andere dringend af te werken werven zijn de flexibilisering van de arbeidsrelatie, de realisatie van het ondernemingsvriendelijk Wetboek Economisch Recht, de verdere bestrijding van de fiscale fraude door buitenlandse (schijn)zelfstandigen, de goedkeuring van het Europees octrooi rond de intellectuele eigendomsrechten, een efficiënter vergunningenbeleid, een modern vestigingsbeleid voor winkels, het stopzetten van de zogenaamde deloyale concurrentie van de sociale economie, een correcte financiering van de leertijd en een versterking van de innovatiesteun van KMO’s.

U merkt het, waarde lezer, een behoorlijk lang lijstje dat niet in een-twee-drie kan worden afgewerkt. Zo staan bepaalde “items” al jarenlang op de agenda, zonder resultaat. Andere moeten, onder gerechtelijke druk, snel tot resultaat leiden zoals het heikele dossier van het eenheidsstatuut voor arbeiders en bedienden. Voor UNIZO kan dat enkel in een kader van rechtszekerheid, dat niet tot meer rigiditeit op de arbeidsmarkt leidt en voor de ondernemingen geen kostenverhogend effect heeft.

Als lid van de “Groep van Tien” erkent de gedelegeerd bestuurder van de ondernemersorganisatie dat de regering Di Rupo een aantal stappen in de goede richting nam, zij het onvoldoende verregaand. Maar voor zijn morrende achterban is de maat duidelijk vol. Laten we dus realisme prediken: belangrijke baanbrekende akkoorden hoeven dit jaar niet meer verwacht. Alle politieke partijen zijn immers, uit schrik voor de Vlaamse nieuwkomer, reeds op verkiezingsmodus overgeschakeld. Intussen dreigt Karel Van Eetvelt steeds nadrukkelijker tussen hamer en aambeeld komen te zitten.

Maar dat geldt ook voor zijn collega’s in de andere ondernemersorganisaties. Voor hun leden wordt het in België, in de gegeven omstandigheden, steeds moeilijker om welvaart te creëren. Het ziet er naar uit dat 2013, tijdens de persnieuwjaarslunch van UNIZO omschreven als “Het jaar van de beslissing”, niet de resultaten zal opleveren die Karel Van Eetvelt graag had gezien.