Naast factoren als de economische crisis en meteorologische omstandigheden is de daling gerealiseerd door ingrepen als

• de invoering van strengere emissiegrenswaarden voor de industrie in de Vlaamse milieuwetgeving (VLAREM), zowel algemeen als sectoraal;
• het sluiten van milieubeleidsovereenkomsten met de chemiesector, glasproducenten en elektriciteitsproducenten die de efficiëntie van hun energieverbruik, procesvoering en afgasreiniging verbeterde;
• het gebruik van fossiele brandstoffen met een lager zwavelgehalte, de overschakeling op aardgas en de afname van het steenkoolverbruik.

De daling sinds 2000 zet zich ook in 2012 door. Zo is de uitstoot van dioxines, polychloorbifenyl (PCB’s) en hexachloorbenzeen (HCB) met respectievelijk 37%, 97% en 49% gezakt ten opzichte van het begin van het millennium. De emissies van zware metalen daalden in de periode 2000-2012 van 12% voor koper tot 96% voor vanadium.

De emissies van totaal stof, PM10 en PM2,5 verminderden in 2012 met respectievelijk 6%, 7% en 7% ten opzichte van 2000. De emissie van elementair koolstof (EC) nam zelfs met 30% af. Deze reducties zijn onder meer toe te schrijven aan de aangescherpte euronormen voor nieuwe voertuigen. De niet-uitlaatemissies (door slijtage van het wegdek, de banden en de remvoering) stijgen evenwel door het toenemende aantal voertuigen.

De verzurende emissie, verantwoordelijk voor de “zure regen”, is sinds 2000 met 44% afgenomen. Dat is onder meer te danken aan de dalende uitstoot van SO2 (-72%). De uitstoot van ozonvormende stoffen, voornamelijk stikstofoxiden en vluchtige organische stoffen - vooral van het verkeer en de industrie - is in diezelfde periode met meer dan een derde verminderd. De ozonafbrekende emissies, verantwoodelijk voor het “gat in de ozonlaag”, zijn sinds 2000 met liefst 82% afgenomen ten gevolge van een verscherpte reglementering.