De praktijk

De dubbele beperking (in hoofde van diegene die factureert en in hoofde van de klant) wordt door niemand betwist, toch is het een wijdverspreide praktijk bij de klant die erin bestaat de kilometerkosten op te nemen in de uitbetaalde lonen.

Dat is trouwens niet verkeerd, want die kilometerkosten maken deel uit van een globale prestatie. Het is een beetje alsof de administratie zou eisen dat men de telefoon- en elektriciteitskosten en de afschrijving van materieel of slijtage van bureaumaterieel apart factureert. Dat heeft geen zin, en aangezien die doorgefactureerde kilometerkosten deel uitmaken van de belastbare omzet, terwijl de aftrek van autokosten beperkt is, wordt de bepaling van artikel 66 WIB 92 gerespecteerd.

Sommigen hebben echter het idee dat zelfs als de doorgefactureerde kosten deel uitmaken van de omzet, men ze zou kunnen onderbrengen onder negatieve verworpen uitgaven.

Via dat mechanisme zou men in feite tot de bovengenoemde situatie van de commissionair komen.

Advies

Dat lijkt ons onjuist, en wel om de volgende redenen. Het gaat om twee verschillende gevallen en het voertuig wordt niet ter beschikking gesteld van de klant, maar wordt gebruikt om de aan hem geleverde en gefactureerde prestatie uit te voeren.

Men repliceert dan dat de fiscus zelf in een circulaire van 15.07.2014 erkent dat de voordelen van alle aard die belast worden voor het gebruik van een wagen eigen aan de werkgever negatieve verworpen uitgaven in hoofde van deze laatste meebrengen. Ze worden dus in mindering gebracht van de beperking van autokosten.

Dat klopt, maar het argument is niet relevant, want de circulaire legt wel een voorwaarde op. Zo moet het voordeel belastbaar zijn in hoofde van de derde.

Welnu, in het geval van de facturatie van kilometerkosten wordt de derde niet belast op die kosten. In tegendeel, hij trekt ze ervan af.

Niets laat dus toe om de gefactureerde kilometerkosten aan te merken als negatieve verworpen uitgaven.

Conclusie

Volgens die beschouwingen moet u ze dus niet meer apart factureren, maar ze bijvoorbeeld opnemen onder "kosten aangegaan voor uw rekening".

Door ze apart op te nemen, geeft men de fiscus immers de middelen om de aftrek van 100 % in hoofde van de klant te betwisten, terwijl men zelf al een aftrekbeperking heeft ondergaan.