Wereldleiders hebben tijdens de moeilijkste en donkerste periodes van de crisis ook juiste beslissingen genomen. Tegelijkertijd blijft er nog veel werk voor de boeg om een blijvend herstel te verzekeren en om ons voor te bereiden op toekomstige nieuwe schokken. Want uiteindelijk komen die er altijd. Ludovic Subran, chief economist van Euler Hermes introduceert 3 successen van de kredietcrisis en 3 doelen voor de toekomst.

Drie successen

1. Wereldleiders kwamen samen en handelden als één.

De G20 heeft een precedent geschapen voor de crisiscoördinatie van monetaire en fiscale gevolgen bij een noodtoestand. Het stellen van dit gemeenschappelijk doel was een cruciale bouwsteen. Het begon al bij de London Summit in 2009, waar de USA de toon zette en 1.1 miljard dollar vrijmaakte om een wereldwijde economische depressie te vermijden. Wereldleiders hebben hun best gedaan om globaal te reageren op een globale crisis, ze hielden elkaar op de hoogte van verdere ontwikkelingen en nog belangrijker, ze spraken met uniforme stem. Dit leidde tot een versterkte samenwerking om toekomstige crisissen te voorkomen.

2. Het wereldwijde financiële reglement werd versterkt.

Belangrijke nieuwe beleidsmaatregelen werden doorgevoerd tijdens deze periode. Het minimum harde kernkapitaal voor banken werd eerst en vooral vastgelegd. Vervolgens werden ook de hefboomratio (de verhouding tussen het eigen vermogen en het balanstotaal) en de liquiditeitsvereisten verhoogd. Financiële instellingen hebben nu een grotere buffer in geval van een crisis.

3. De wereld heeft geleerd voorbereid te zijn.

Stress-testen werden gestandaardiseerd. Dat zijn analyses om de veerkracht van financiële instellingen bij crisissituaties te meten. Ook hun communicatiestrategieën zijn nauwkeurig onderzocht om transparantie te verzekeren. Verder zijn systeembanken geïdentificeerd en onderworpen aan verstrengde regels en controles. Systeembanken zijn banken die te groot zijn om failliet te gaan, want hun faillissement zou een impact hebben op internationale beurzen en de wereldwijde economie.

Drie doelen

1. Van reactief naar preventief multilateralisme.

Het lijkt erop dat wereldleiders elkaar alleen ontmoeten en echt vooruitgang boeken in tijden van crisis. De G20 heeft in de afgelopen jaren een deel van zijn glans verloren terwijl de risico’s zijn toegenomen. De wereld moet proactief uitdagingen aanpakken om verdere crisissen te vermijden.

2. We moeten het reglement verbeteren, allen samen.

Het herstel van financiële instellingen is niet overal gelijk. Sommige banken blijven zwoegen met een kapitaaltekort, anderen kampen met niet-betaalde hypotheken. Deze ongelijkheden kunnen zorgen voor nieuwe financiële risico’s. Ook kan een onevenredig internationaal reglement leiden tot onnodige concurrentie en speculatie. Een te strenge regelgeving is dan weer nefast voor investeringen. Het evenwicht moet gevonden worden, samen en wereldwijd.

3. Gedragsregels moeten veranderen.

Financiële stress is overal zichtbaar: van particuliere leningen tot de openbare obligatiemarkt. Over-engineering kan een vals gevoel van veiligheid geven. Er zullen altijd “onbekende onbekenden” opduiken. Eenvoud, kritisch denken en een stukje eigen beheer is een goede aanvulling voor de - van nature uit – traag aanpasbare internationale regelgeving.

(Bovenstaande bijdrage kwam tot stand in samenwerking met Euler Hermes Belgium N.V. (Brussel)).

Meer info: www.eulerhermes.be.