De design-geschiedenis van de Renault Mégane mag best veelzijdig genoemd worden. Hij debuteerde ooit als een eerder dertien-in-een-dozijn model, om daarna te vervellen tot een auto die in zijn berline-uitvoering een wat vreemde, maar gesmaakte knik kreeg in zijn achterpartij, die hem op heel wat aanhangers kwam te staan. De derde generatie was dan weer heel “middle of the road”, terwijl Renault voor de vierde generatie uitpakt met een “smoelwerk” dat indruk maakt. Al gebiedt de eerlijkheid ons wel eraan toe te voegen dat hij die neus erft van de Espace en de Talisman.

Sterker nog, van de Talisman erft de Mégane nog veel meer dan alleen maar de voorkant, want er is al een geoefend oog nodig om de verschillen te zoeken tussen de Talisman Grandtour en zijn kleinere broertje de Mégane Grandtour. Het minste wat je echter kan zeggen, is dat Renault heel creatief omspringt met die schaalvoordelen.

Achtergrond

De Renault Mégane Grandtour heet goed te zijn voor 40% van alle Mégane-verkopen. En dat is geen toeval, want de break doet het nu eenmaal goed. Met name in firmawagenkringen. Aangezien de Mégane uitgespeeld wordt in het felbevochten C-segment waarin hij het op moet nemen tegen onder meer de Peugeot 308 SW, de Volkswagen Golf Variant en andere Skoda Octavia Combi’s, dient hij over heel wat troeven te beschikken om het waar te maken in de verkoopsstatistieken. Grootte, uitstraling, rijplezier, comfort, connectiviteit, veiligheid en functionaliteit zijn de parameters die toekomstige klanten leiden bij hun autokeuze.

Omdat de Mégane zeker niet de grootste leerling van de klas is (521 liter kofferruimte), zal hij zijn rapport met andere talenten moeten opsmukken. De Franse ontwerpers hebben daarom het onderste uit de kan gehaald bij het uittekenen van de nieuwe Mégane. Al kunnen we beter zeggen dat ze dat deden toen ze de Talisman op de tekentafel toverden, want de Mégane Grandtour is een verkleinde kopie van zijn grote breakbroer. Toch zijn ze erin geslaagd om van die kopie een zeer smaakvol geheel te maken, dat absoluut klopt met de schaal waarop hij voorgereden wordt.

Bovendien behoudt de Grandtour ook nog voldoende gemeenschappelijke elementen met zijn berlinetegenhanger, zodat hij perfect in het complete familieplaatje past. We denken hierbij aan de koplampen in C-vorm en de dwarsgeplaatste LED-achterlichten.

De Mégane mag dan niet de grootste uit zijn segment zijn, toch werd hij 4 cm langer dan zijn voorganger, waardoor hij 4,626 meter aanduidt wanneer je er de meetlat over legt. Renault zet verder ook duidelijk in op connectiviteit en veiligheid en weet zich daarmee verzekerd van een wapen waarmee het zijn derde plaats in de verkoophitparade van zijn segment met verve zou moeten kunnen verdedigen.

Rijgedrag

Rijden doet de Mégane bijzonder vlot. Hij stuurt behoorlijk strak en zijn niet echt spijkerharde ophanging past perfect bij het karakter van deze auto. Renault heeft duidelijk het juiste compromis gevonden tussen het hardere Duitse rijgevoel en het comfortabele, maar soms wat zweverige Franse autogevoel. Hij neemt hobbelige wegen dan ook zonder verpinken en laat zich ook bijzonder fluks door de bochtige Ardennenwegen sturen. Toch is hij allesbehalve een sprinter, die het moet hebben ven sportieve prestaties. De Mégane zet duidelijk meer in op comfort.

Iets waar de karakteristieken van zijn 1.2 TCe benzinemotor wel voor iets tussen zitten. De 132 pk benzinemotor laat zich nauwelijks horen en doet zijn werk zeker naar behoren. Opvallend hoeveel vlotheid Renault dankzij zijn turbotechniek uit een 1.2 benzinemotor weet te puren zonder echt sportief te worden. De automatische EDC zevenversnellingsbak met dubbele koppeling sluit perfect aan bij deze krachtbron, wat tot ontspannen rijplezier leidt, zonder dat je ooit het gevoel hebt dat je in de verkeerde versnelling een helling op of af rijdt.

Veiligheid

Renault heeft zijn Mégane Grandtour toegerust met een stevig pakket veiligheidssystemen. Lane Departure Warning maakt je diets wanneer je zonder de richtingaanwijzer te activeren over een wegmarkering rijdt, terwijl de Active Emergency Brake Assist voortdurend mee bewaakt of er geremd moet worden en zelf op de rem gaat staan wanneer een voorligger te dichtbij komt.

De auto past eveneens de rembekrachtiging aan wanneer dat nodig is en de Adaptive Cruise Control zorgt ervoor dat je op cruise control altijd netjes de verkeersstromen kan blijven volgen (al weigerde die net op het gedeelte van onze test waarop we de cruise control gebruiken om één of andere gekke reden plots alle dienst, om een dag later gewoon weer te functioneren. Het resultaat was wel dat we geen verbruiksmeting tegen 110 km/u met cruise control konden uitvoeren). Als je al deze veiligheidssystemen met al hun toeters en bellen - wat vrij letterlijk te nemen is - activeert, maakt de Mégane Grandtour je echter op zijn eentje vlotjes knettergek.

Er is altijd wel iets waar de auto over zeurt en de in de radio van ons testmodel ingebouwde Coyote doet daar dan nog een vrolijk schepje bovenop met allerlei informatie over stilstaande voertuigen, flitsende camera’s of trajectcontroles. Stuk voor stuk informatie die voor de vinnige bestuurder meer dan handig is, maar die van het autorijden soms een soort voortdurende berisping maakt.

Vinden we die Coyote-functie dan volledig overbodig? Absoluut niet, want het is altijd handig om weten of er zich voor je één of ander verkeersincident heeft voorgedaan en vooral het feit dat het systeem tijdens een trajectcontrole informatie geeft over je eigen gemiddelde snelheid ten opzichte van de toegelaten snelheid en de snelheid die je best aanhoudt om binnen de lijntjes van de wet te kleuren als je aan het einde van de trajectcontrole passeert, vinden we een echt pluspunt.

Niet alleen naar je portemonnee toe, maar ook voor de verkeersveiligheid. In dezelfde categorie zouden we het head-up display kunnen catalogeren, dat de gereden snelheid perfect op ooghoogte aanduidt, zonder ooit je gezichtsveld te hinderen.

Gelukkig kan je er natuurlijk altijd zelf voor kiezen om bepaalde veiligheidssystemen uit te schakelen of wat minder nadrukkelijk aanwezig te laten zijn tijdens het rijden, waardoor de Renault Mégane Grandtour naar onze smaak plots een veel fijnere rijgezel wordt.

Comfort

Ons testmodel van de Mégane Grandtour kreeg van Renault uitstekende lederen zetels mee, die een beetje kuipzetelachtig aanvoelen en die je zelfs masseren wanneer je daar zin in hebt … of wanneer je er geen zin in hebt. Want toen we even door de verschillende rijmodi gingen (die overigens niet alleen voor andere rijprestaties zorgen, maar die je interieurverlichting een andere kleur geven en je dashboard helemaal aanpassen) en we daarna opnieuw naar de oorspronkelijke stand terugkeerden, bleek onze zetel plots veranderd te zijn in een volleerde masseur, die onze rugspieren ongevraagd op een massage trakteerde. Even doorheen de menu’s scrollen, volstond om die massagefunctie opnieuw uit te zetten, maar het vormt een mooi voorbeeld van het feit dat Renault zijn karrenvracht aan technologie bij momenten niet helemaal goed in de hand heeft.

Hetzelfde geldt eigenlijk voor de menu-opbouw van het R-Link-systeem, waarin alle comfortfuncties verweven zitten. Het gaat hier om een zeer uitgebreid systeem met een prachtig groot scherm, dat je naar wens zelfs in een supergroot scherm kan omtoveren, maar waarin naar onze smaak echter een paar shortcuts naar de verschillende onderdelen ontbreken. Daardoor moet je zeer vaak op de”‘back”-knop drukken om bijvoorbeeld van het navigatiesysteem naar de radio te gaan. En dat is niet altijd even goed voor de aandacht op de weg.

Comfort is echter meer dan alleen maar technische snufjes aanbieden. Het zitcomfort dat vooraan dus uitstekend is, wordt ook naar de achterbank doorgetrokken. Die kreeg van Renault trouwens ook wat extra aandacht, wat resulteert in enkele millimeter meer beenruimte (dankzij de wat langere wielbasis tegenover het vorige model) en een wat schuiner geplaatste rugleuning (die voor een comfortabelere zitpositie zorgt).

Functionaliteit

Zoals we hiervoor al opmerkten, heeft de Mégane Grandtour niet de grootste koffer uit zijn klasse. Hij moet het stellen met 521 liter (wat zelfs 3 liter minder is dan zijn voorganger) en dat is een beetje minder dan de Astra en fors minder dan de Peugeot 308 SW en de Skoda Octavia Combi, die zich tot de echte kofferkampioenen ontpoppen. Opvallend is trouwens dat het laadvolume met neergeklapte achterbank nog veel verder achteruitloopt, want dat bedraagt nu 1.504 liter, terwijl dat vroeger nog 1.600 liter was. Hier zit waarschijnlijk de sterk naar beneden lopende daklijn voor iets tussen, waardoor duidelijk wordt dat uitstraling en knappe lijnen soms ten koste gaan van de functionaliteit. Bovendien is de koffer in dat geval ook niet volledig vlak omdat de achterzetels niet helemaal in de kofferbodem weggewerkt kunnen worden.

De Mégane is trouwens ook voorzien van een stevig uit de kluiten gewassen achterbumper, wat de toegang tot de koffer een beetje bemoeilijkt, zonder echt problematisch te worden. Al let je bij regenweer toch best even op je broekspijpen, wanneer je iets in de koffer legt of eruit neemt. Een sterk punt van de koffer van de Mégane is zonder meer zijn moduleerbaarheid. Renault biedt immers een zogenaamd Moduleerbaarheids-pack, dat naast hendels om de achterbank vanuit de koffer neer te klappen, ook een kofferindelingssysteem en een neerklapbare passagiersstoel vooraan omvat. Altijd handig als je spullen tot 2,70 meter moet vervoeren.

In het interieur scoort de Mégane Grandtour eveneens goed als het aankomt op functionaliteit. In de deuren zijn er aflegvakken en plaats voor een éénliterfles, in de middenconsole zitten bekerhouders, net als in de deuren achteraan. Het grote handschoenenkoffertje heeft een deksel waarin plaats voorzien is om de doorgaans dikke handleiding van je auto in op te bergen. Een onderdeel dat je altijd aan boord moet hebben en dat anders veel ruimte in je handschoenenkoffertje zelf wegneemt. Verder zijn er twee USB-aansluitingen, een 12V-aansluiting voor- en achteraan en een handige opbergplek voor losse munten vlak aan de linkerknie van de bestuurder.

TCO

De benzineversies van de Renault Mégane GrandTour komen altijd uit op een CO2-uitstoot van minstens 119 g/km, waardoor ze voor 80% fiscaal aftrekbaar zijn (met uitzondering van de GT-uitvoering met 205 pk, die maar 75% aftrekbaar is). Met een gemiddeld gemeten verbruik van 8,3 l/100 km is onze versie gekoppeld aan de EDC-automaat met dubbele koppeling ook niet meteen de zuinigste aan de pomp, al blijft dit een aanvaardbaar cijfer voor een auto met benzinemotor, die over een zwaar Ardennenparcours wordt gestuurd.

Uiteraard zal de 1.6 dCi-diesel zich op dit vlak aanzienlijk goedkoper in verbruik tonen, maar hij kost exclusief BTW wel om en bij 3.000 euro meer. En met prijzen van diesel en benzine, die elkaar aan de pomp steeds minder ontlopen, wordt de keuze voor een Mégane Grandtour met benzinemotor op die manier wel wat gemakkelijker.

En wat met de diesel?

De Mégane Grandtour 1.6 dCi heeft eveneens om en bij 130 pk onder de motorkap, maar toont zich aanzienlijk minder aangenaam om rijden. Zijn vermogen en vooral zijn koppel geven zich op een vrij bokkige manier prijs. Deze krachtbron is in deze vermogensvariant immers niet te verkrijgen met een automatische versnellingsbak, waardoor de bestuurder het koppel volledig met zijn linkervoet moet beheersen, wat in de praktijk niet altijd even evident is.

De diesel toont zich uiteraard wel wat zuiniger dan de benzineversie, maar na een afweging van de aankoopprijs, de fiscale behandeling van het voertuig, het verbruik en het rijplezier, gaat onze voorkeur toch resoluut uit naar de 1.2 TCe benzinemotor.

Fleet Flits-conclusie

De Mégane Grandtour heeft een look. Dat hij die eigenlijk gewoonweg gestolen (of gekopieerd) heeft van zijn grotere broer de Talisman, vergeven we hem met graagte. Ook al omdat hij een perfecte mix van comfort en rijplezier biedt … tenminste zolang je wat kariger omspringt met zijn veiligheidsfuncties, die in vol ornaat soms ronduit irritant kunnen overkomen. Zijn knappe lijn heeft hem wel aardig wat kofferruimte gekost wanneer je de achterbank platlegt, maar door de mooi afgewerkte en behoorlijk rechtlijnige koffer blijft zijn functioneel kunnen al bij al meer dan behoorlijk overeind. De 1.2 TCe vormt in combinatie met de EDC-automaat een uitstekende aandrijflijn, die prestaties en zuinigheid behoorlijk met elkaar doet overeenstemmen.

Het kleine broertje blijkt na onze Fleet Flits-test dan ook een aardig uit de kluiten gewassen concurrent voor de andere breakmodellen uit het C-segment.