Waarom het belang van Turkije overschat wordt

05/09/2018 OM 10:07 - Wim Heirbaut
30240506efdc50d3925e00859c9733fd
Handel is het gespreksonderwerp van de dag. Washington heeft blijkbaar een kettingreactie op gang gebracht in zijn ijver om toegevingen van zijn handelspartners af te dwingen, of het nu China, de NAFTA-partners, de EU of (onlangs) Turkije is.

De markten kregen het duidelijk op de zenuwen vanwege de Turkse situatie, getuige de duik van de lira en de ongewenste terugkeer van het woord “besmetting” in de pers. Gelijk welke analist zal zeggen dat het momentum zichzelf voedt, vooral in een tijdperk van algoritmes. Het enige wat je nodig hebt is een aanleiding. Dat gezegd zijnde, is het belangrijk een stap terug te zetten en naar het grotere plaatje te kijken.

Hoewel opmerkzaamheid geboden is, is Turkije niet de spreekwoordelijke kanarie voor de groeimarkten, maar eerder een geïsoleerd geval van bestaande feiten. In bepaalde opzichten gaat het om niet meer dan collateral damage van een economie met bedrijven die een relatieve hoge dollarschuld hebben. Turkije lijdt nu onder een kater na een lange periode van economische groei die aangedreven werd door een onorthodox beleid.

Bekeken vanuit het beleggerssentiment zit Turkije al geruime tijd in de hoek waar de klappen vallen vanwege het tekort op de lopende rekening (afhankelijkheid van grillige kapitaalstromen), de inflatiedruk (stijgende bezorgdheid over de onafhankelijkheid van de centrale bank) en een verontrustende dynamiek in het beleid. Anders gezegd, de onverwachte aanval van tarieven en sancties versterkt enkel de bestaande - en in sommige mate gewettigde - nervositeit.

Sommige waarnemers wezen er al op dat de vlucht van de kapitaalmarkt mogelijks de onderliggende oorzaken van de economische problemen van Turkije verdoezelt voor de inwoners. Het verschuift de schuld van het economische beleid van de regering Erdogan naar de ongebonden buitenlandse beleggers.

Beijing slaat terug

China is natuurlijk belangrijker in het handelsconflict - het land staat centraal in de woede van Washington. De retoriek schijnt elke dag toe te nemen, maar belangrijk om weten is dat de VS veel meer van China koopt dan China van de VS. En daarom is Beijing zeker niet weerloos. Mocht iemand het vergeten, China is nog altijd de grootste buitenlandse schuldeiser van de VS. Bovendien heeft het tijd genoeg gehad om zich voor te bereiden op een eventuele escalatie van het handelsconflict, met een groeibevorderend beleid om de binnenlandse economie aan te zwengelen en een duidelijk omlijnde strategie van tarifaire reacties op elke stap in de escalatie voor de VS.

De acties van Washington keren als een boemerang terug naar de Amerikaanse economie. We zien al echte pijnpunten, vooral in de agro-sector via verloren verkoopsvolumes en een gedaalde winstgevendheid. Het resultaat is dat het Amerikaanse ministerie voor Landbouw recent een hulppakket voor landbouwers van 12 miljard dollar aankondigde, naar verluidt het grootste dat ooit aangeboden werd door de Amerikaanse overheid als gevolg van een handelsdispuut!

Nog belangrijker is dat een deel van de verloren business nu elders gaat. Bijvoorbeeld Braziliaanse en Argentijnse producenten van sojabonen varen er wel bij dankzij hogere prijzen voor futures en een gestegen verkoop aan China. Een van de waarschijnlijke resultaten van deze episode is een verdere versnelling van de handel tussen groeimarkten, evenals sterkere banden met andere handelspartners, inclusief de EU. Het zeer ambitieuze “One Belt, One Road”-infrastructuurinitiatief van Beijing zorgt al voor een sneller - en minder duur - transport tussen China en Europa.

Het hoofd koel houden

We kunnen niet zeggen wat het eindresultaat van deze saga zal zijn, maar we denken dat er een grote kans bestaat dat Trump het niet tot een uitslaande brand zal laten komen en de overwinning zal uitroepen (bij zijn kiezers), zelfs als niet al zijn doelstellingen volledig bereikt zijn. We zagen daar al een voorbeeld van na afloop van zijn ontmoeting eind juli met Jean-Claude Juncker, voorzitter van de Europese Commissie. In ieder geval moeten lange termijnbeleggers verder kijken dan het geraas. Hoewel de volatiliteit de volgende zes maanden of zo waarschijnlijk hoog zal blijven, zullen we vermoedelijk alle koersdalingen als koopkansen voor aandelen uit groeimarkten beschouwen.

(Kim Catechis, head of Emerging Markets, Martin Currie (een filiaal van Legg Mason))

Voor u geselecteerd

Kort de voordelen van een abonnement...

Belangrijk nieuws te delen?

Cookie voorkeuren

Deze website gebruikt cookies om je een betere bezoekerservaring te bieden. Bepaal hier welke soort cookies je toestaat.