SEPA Direct Debit (SDD) zet sinds enkele maanden zijn eerste stappen in België. Maar waarover gaat het eigenlijk? In wezen betreft het een Europese domiciliëring, die op precies dezelfde manier zal werken in de volledige Europese Economische Ruimte (EER).

Vroeger moest een onderneming een rekening openen in elk land waar ze een beroep wilde doen op domiciliëringen. Ze moest zich niet alleen aanpassen aan het plaatselijk wettelijk en financieel kader, maar ook aan de verschillende nationale transactieregels.

Voortaan zou één bankrekening voor een onderneming kunnen volstaan voor het beheer van al haar klanten, waar ze in Europa ook verblijven. En één enkel format zal volstaan om de benodigde gegevens beschikbaar te stellen voor de behandeling van de betalingen.

Om nieuwe SEPA Direct Debit (SDD)-domiciliëringen te kunnen openen, moet een onderneming aan de volgende voorwaarden voldoen:

• beschikken over een schuldeiseridentificatienummer, dat identiek is in heel Europa.
• een unieke referentie geven aan de domiciliëringen. Dat is voortaan de taak van de onderneming, die haar eigen referenties zal kunnen gebruiken, een contractnummer bijvoorbeeld.
• in staat zijn bestanden te creëren in het XML-formaat. Dit formaat wordt al veel gebruikt.
• beschikken over een aangepaste oplossing voor het versturen van de bestanden: Telelink@ISABEL, SWIFTnet of een FTP-server.
• de klanten verwittigen alvorens hun rekening te debiteren. De manier waarop deze kennisgeving gebeurt, wordt door de ondernemingen zelf bepaald.
• de berichten van domiciliëring (of mandaten), die door de schuldenaars ondertekend werden, kunnen beheren.

Mandaten van schuldenaars beheren?

Bij een binnenlandse domiciliëring is de bank van de schuldeiser verantwoordelijk voor dit beheer. Met SDD ligt de verantwoordelijkheid bij de schuldeiser zelf. Dit beheer kan door de onderneming zelf gebeuren, maar ook aan specialisten worden uitbesteed.

SDD: standaardversie

De standaardversie of “core scheme” is bijna identiek aan de binnenlandse domiciliëring en dekt zowel particuliere als professionele cliënten. De betwistingsperiode, tijdens dewelke een schuldenaar de terugbetaling van het geïnde bedrag kan eisen, bedraagt acht weken. Dit recht op terugbetaling is sinds 1 april 2010 ook van toepassing op de binnenlandse domiciliëring.

Vroeger was dat in België vier dagen. In de meeste Europese landen, was die termijn langer. Nochtans vertegenwoordigt de uitoefening van het recht op terugbetaling in Europa slechts 0,3% van het totale aantal transacties. Voor de schuldeiser is het risico in principe dus miniem.

SDD: professionele methode

De ondernemingen die terughoudend zijn wegens de verlenging van de terugbetalingsperiode, kunnen bij de bank opteren voor een “B2B”-versie, maar dan alleen voor hun business-klanten. Deze formule schaft de terugbetalingstermijn af.

Heel wat schuldeisers kiezen ervoor: 90% van degenen die reeds overgegaan zijn naar SDD, doen voor hun professionele klanten een beroep op deze formule, onder meer voor de sociaal secretariaten.

Een derde versie, “Fixed Amount Scheme”, zou in 2011 beschikbaar kunnen zijn. Ze zou van toepassing zijn op particulieren en betrekking hebben op de inning van vaste bedragen uitgevoerd volgens een vooraf bepaalde periodiciteit.

Einde Belgische domiciliëring?

De Europese Commissie stelt voor de oude domiciliëring af te schaffen op 31 december 2013.

De Belgische bankgemeenschap zal de gewenste datum bevestigen. De ondernemingen zullen zich dus moeten voorbereiden op deze verandering.

Verwacht wordt dat SDD een hoge vlucht zal nemen in de loop van volgende jaren. Het systeem biedt inderdaad zowel toegang tot de Belgische markt als een opening naar Europa, en dit op een eenvoudige, doeltreffende en eenvormige manier.

(Bovenstaande bijdrage kwam tot stand in samenwerking met Start Your Business. Meer info: www.startyourbusiness.be).