Zeventig procent van de werknemers zou, mochten ze de keuze krijgen van hun werkgever, gedurende bepaalde periodes van hun loopbaan meer willen werken dan de normale arbeidsduur, om deze extra uren later te gebruiken om minder te werken. In het wetsontwerp van Kris Peeters wordt niet bepaald wie beslist over het meer of minder werken in enkele periodes. Dat is meteen één belangrijk knelpunt in het huidige voorstel van loopbaansparen.

63% van de bevraagden zou ingaan op de mogelijkheid om vakantiedagen op te sparen om deze later in de carrière effectief op te nemen. Anders dan bij de extra uren die later opgenomen zouden kunnen worden, is hier een noemenswaardig verschil tussen mannen en vrouwen merkbaar: 68% van de mannen zou graag vakantiedagen opsparen, tegenover 57% van de vrouwelijke arbeidsbevolking.

De voordelen die een modern initiatief als de loopbaanrekening biedt zijn talrijk: de regelbevoegdheid wordt bij de werknemer gelegd binnen het kader en de grenzen die de werkgever vastlegt. De werknemer heeft op die manier meer beslissingskracht en krijgt de kans het heft in eigen handen te nemen. Dat verhoogt het engagement van werknemers, wat bevorderlijk is voor hun duurzame inzetbaarheid.

Flexibele werkweek in onderling overleg

Onder de Belgische werknemers bestaat een grote vraag voor de flexibele werkweek met loopbaansparen zonder toeslag voor gepresteerde meeruren. Zo is zelfs 37% bereid om te werken binnen een systeem waarin het de werkgever alleen is die bepaalt hoeveel uren in welke week moeten worden gepresteerd. Dertig procent van de werknemers met meer dan 25 jaar dienst wil graag binnen dergelijke voorwaarden meeruren opbouwen die hij of zij later kan terugnemen.

Als de werknemer zelf kan beslissen over die flexibiliteit, liggen de percentages logischerwijze hoger. 71% van de Belgische werknemers wil binnen dergelijk systeem werken als ze zelf kunnen bepalen hoeveel uren ze in welke week presteren en de gepresteerde uren later in hun carrière kunnen terugnemen. Vrouwen zijn met meer dan 72% nog meer vragende partij voor een dergelijk stelsel dan hun mannelijke collega’s (70%).

Als we de cijfers analyseren op basis van de anciënniteit die de werknemer heeft bij zijn werkgever is een duidelijke piek merkbaar bij de werknemers met meer dan 10 en minder dan 20 jaar dienst. Van de werknemers met meer dan 25 jaar dienst is nog steeds 59% vragende partij voor een dergelijk stelsel van loopbaansparen.

Ook als de werknemer met zijn collega’s de afspraken moet maken over het ogenblik van het presteren van meeruren en de teruggave ervan, is er een grote interesse voor het stelsel. Liefst 65% van de werknemers is vragende partij voor een dergelijk systeem.

Mannen en vrouwen hebben er daarbij een even groot vertrouwen in dat ze zich zullen kunnen vinden met hun collega’s omtrent het tijdstip dat elk van hen meer- of minuren zal nemen. Ook tussen de generaties is er op dit vlak geen verschil. Het loont dus zeker de moeite om op ondernemingsniveau te gaan kijken hoe flexibiliteit in de praktijk kan worden omgezet.

Tijd in eigen handen nemen

Dat werknemers vragende partij zijn voor flexibiliteit, blijkt meermaals uit de onderzoeksresultaten. Om deze uren te kunnen opnemen, beschikken ze het liefst over een ruime periode. Meer dan 70% van alle werknemers wil minimum een tijdsspanne van 12 maanden of meer om gepresteerde overuren te compenseren. Terwijl vandaag de arbeidswet voorziet dat de werkgever verplicht is geregistreerde overuren of meeruren in principe binnen de drie maanden te laten recupereren. 23% van de respondenten opteert voor meer dan twee jaar om die uren op te nemen.

Meerderheid heeft glijdende werkuren

Glijdende werkuren staan toe om - binnen bepaalde grenzen - zelf het begin en het einde van de arbeidsdag te bepalen. In principe wordt op weekbasis wel de gemiddelde arbeidsduur gerespecteerd. Vandaag bepaalt reeds 60% van de werknemers zelf wanneer hij of zij de werkdag aanvat of beëindigt. 78% vindt het belangrijk om dit zelf te kunnen beslissen.

Meer thuiswerk voor Brusselse werknemers

Flexibiliteit houdt niet enkel de duur van de arbeid in, maar ook de locatie van waaruit je kan werken. 70% van de bevraagden vinden het belangrijk tot zeer belangrijk om zelf te bepalen vanuit welke locatie ze werken.

Exact de helft van de ondervraagde werknemers zegt dat vandaag bij zijn of haar werkgever reeds thuiswerk of telewerk mogelijk is. Met 53% wordt thuiswerk in Brusselse organisaties het meest toegestaan. Bovendien maakt de steeds toenemende mobiliteitschaos in de driehoek Brussel, Antwerpen en Gent van thuiswerk een praktische en ecologische oplossing.

Dat er nog ruimte voor verbetering is, blijkt uit een diepere analyse van de gegevens. Bij de helft van de bevraagden staat de werkgever thuiswerk niet toe, maar van deze groep geeft 35% aan dat het in zijn of haar functie wel mogelijk zou zijn. Maar liefst 87% van de werknemers die het zouden kunnen maar niet mogen van hun werkgever, zijn vragende partij voor thuiswerk.