In april belichtten we nog de impact van de crisis in de eurozone op de economische ontwikkelingen wereldwijd. De krappe bankkredieten en het feit dat investeerders steeds minder risico's willen nemen, begonnen hun tol te eisen, met een afgezwakte vraag in de eurozone en een slabakkende wereldwijde groei tot gevolg, om niet te spreken van de toenemende bezorgdheid over het afbrokkelen van de eurozone. Toen achtten we een uitstap van sommige landen uit de eurozone weinig waarschijnlijk en ook vandaag zijn we bij Atradius nog steeds diezelfde mening toegedaan, temeer omdat de economische krachten de – al dan niet tegenstribbelende – politici dwingen maatregelen te nemen om de crisis het hoofd te bieden. Kortom, zoals we in ons extra verslag ‘Sticking Together’ eerder dit jaar al aangaven, zijn de economische en politieke kosten waarmee zo’n versnippering gepaard zou gaan, gewoonweg te groot.

We zijn intussen november en in onze laatste Economic Outlook stellen we dat we sinds de Economic Outlook van april niet dichter bij de afgrond van een andere, nieuwe wereldwijde economische crisis staan. In die zin kunnen we de lezer enigszins geruststellen. We kunnen zelfs stellen dat de toestand dankzij de maatregelen die de Europese beleidsmakers tijdens de top van 28-29 juni zijn overeengekomen, is opgeklaard, tenminste op fundamenteel vlak.

Met de Fiscal Compact, het ESM, het Europese banktoezicht en het versterkte ingrijpen van de ECB op de markten voor staatsobligaties, werden alvast belangrijke stappen genomen in de richting van een fiscale unie en bankunie. Die stappen verstevigden de fundamenten van de Economische en Monetaire Unie, iets wat ook de financiële markten niet ontgaan is, zoals blijkt uit de bescheiden zomerrally’s. Tegelijkertijd ligt het pad naar effectieve implementatie van die maatregelen bezaaid met hindernissen, voornamelijk van politieke aard. En dat is meteen ook de voornaamste reden waarom we onze evaluatie van het neerwaartse risico wereldwijd (nog) niet bijstellen. Daarvoor is het immers veel te vroeg.

Ondertussen is het economische klimaat er in 2012 algemeen op achteruitgegaan en er wordt verwacht dat de wereldwijde groei voor dit jaar niet boven de 2,6% zal uitkomen. Die economische groei wordt voornamelijk door de emerging markets aangedreven en hoewel de economische grootmachten niet noodzakelijk de rem hebben op staan, boeken ze niet meer dan een geringe groeiwinst. Dit sluit grotendeels aan bij de verwachtingen, die voor 2012 nauwelijks zijn gewijzigd.

De vooruitzichten voor 2013 zijn met een verwachte groei van 2,8% wereldwijd iets optimistischer, nadat dit cijfer eerst flink naar beneden werd bijgesteld – in april werd nog gemikt op 3,2%. Het ziet er evenwel naar uit dat dit cijfer niet echt veel meer zal dalen, nu de onrust in de eurozone zowat gestabiliseerd is, de VS een nieuw monetair stimuleringspakket heeft aangekondigd in de vorm van QE3 en China er werkelijk alles aan doet om niet van zijn voetstuk te vallen dankzij een investeringsinjectie van 158 miljard USD.

We zouden dus kunnen stellen dat in 2013 de wereldwijde groei, zonder verder neerwaartse risico's, ten minste het niveau van 2012 zal evenaren, met het zwaartepunt opnieuw in de emerging markets.

Ook in deze optiek blijft een kredietverzekering een onmisbaar vangnet voor ondernemingen, zeker nu de druk op de al hoge insolventiecijfers in de geavanceerde economieën blijft toenemen, gekoppeld aan lagere landenratings.