De Belgische economie deed het de afgelopen 2 jaren opmerkelijk beter dan het Europese gemiddelde. Terwijl de economische activiteit in de eurozone kromp, groeide het bruto binnenlands product van België lichtjes. Dit is voor een belangrijk deel te danken aan het pragmatisch begrotingsbeleid waarin slechts geleidelijk bespaard werd.

Maar om de schuldgraad van ruim 100% weg te werken heeft België zich verbonden om de komende jaren verder structureel te besparen. Vandaag heeft de publieke sector een uitgavenquota van 54.2% van het BBP, tegenover inkomsten van slechts 51.5%. Internationale vergelijkingen tonen aan dat de kwaliteit van de publieke dienstverlening niet in overeenstemming is met deze hoge overheidsuitgaven. Er zal dus nog flink bespaard moeten worden. Maar omwille van de reeds hoge belastingen zal dit vooral aan de uitgavenzijde moeten gebeuren. Deze opgave is meteen één van de grote uitdagingen voor de nieuwe regeringsploeg.

Verder moeten ook maatregelen genomen worden om de vergrijzing op te vangen. De minimale vergrijzingkost wordt immers geschat op meer dan 9% van het BBP. Structurele maatregelen dringen zich dus op. Eén ervan is het creëren van een klimaat waarin de Belgische economie sneller kan groeien. Hiervoor moet de competitiviteit van de Belgische bedrijven verstevigd worden.

Vermits er na deze stembusslag een aantal jaren aankomen zonder verkiezingen, moet dit moment absoluut gebruikt moeten worden om moedige, op de toekomst gerichte, keuzes te maken. Deze economische maatregelen zullen immers in belangrijke mate mee het toekomstig rendement op Belgische beleggingen bepalen.

Een herhaling van de rente-bokkesprongen tot ongeveer 6% van Belgisch staatspapier 4 jaar geleden lijkt ons relatief onwaarschijnlijk. Dit heeft niet zozeer te maken met de peilingen waarin separatistische partijen nochtans aan kop liggen. Vooral de algemene context van de Eurozone is vandaag veel stabieler. De ECB heeft immers gezworen om er alles aan te doen om de Eurozone bij elkaar te houden. Dit signaal heeft de obligatiemarkten gekalmeerd zoals geïllustreerd wordt door een Spaanse tienjaarsrente beneden de 3%-mijlpaal.

Desalniettemin vinden we het extra rendement op Belgische overheidsobligaties vandaag te krap. De rente op Belgische OLO’s (Obligation Linéaire/Lineaire Obligatie) bieden geen voldoende compensatie voor het risico op een eventuele nieuwe institutionele blokkering.